Projekt symulacyjnego modułu treningowego pożaru budynku

Simulation training module design of building fire, Hao XIE, Wei Hu, Long-zhe JIN, Proceedia Engineering 211 (2018), s. 1131-1140.

Wyniki analiz symulacji sytuacji pożarowej (promieniowania cieplnego i ciężkiego dymu) oraz współdziałania podczas akcji ratowniczo-gaśniczych posłużyły do opracowania koncepcji, a następnie stworzenia symulacyjnego modułu treningowego pożaru budynku. Za cel postawiono sobie opracowanie rozwiązania pozwalającego na zwiększenie efektywności ćwiczeń podmiotów przeznaczonych do zwalczania pożarów w warunkach możliwie jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistości.

Prezentowane rozwiązanie składa się z systemu symulacji spalania gazu, systemu symulacji dymu oraz rekwizytów symulacyjnych. System symulacji spalania gazu stworzono dzięki wykorzystaniu systemu spalania gazu, systemu spalania cieczy, a także modeli spalania podwójnego łóżka, kuchenki, półki sklepu samoobsługowego i rozgorzenia. Każdy z modeli został opatrzony materiałem zdjęciowym wizualizującym istotę niepożądanego zjawiska. Ich opisy uzupełniono o wyszczególnienie specyfikacji technicznej elementów składowych. Na system symulacji dymu złożyły się generator dymu oraz opis parametrów jakościowych dymu. Materiał wzbogacono o specyfikację techniczną oraz podstawową strukturę generatora dymu i jego zdjęcia. Opis aspektów jakościowych dymu opatrzono aparatem matematycznym pozwalającym wykonać podstawowe obliczenia. Niezwykle ciekawe pomysły zostały wyrażone w ramach podmodułu rekwizytów symulacyjnych. Pierwszy z nich dotyczył pułapki związanej z poruszaniem się strażaka po niepewnym (z uwagi na sytuację pożarową) podłożu, drugi - symulacji elementów spadających z dachu, trzeci - zjawiska rozgorzenia, zaś czwarty - obiektów symulujących osoby ratowane (manekinów). Manekiny symulowały osoby poszkodowane - dziecko (o masie 10 kg i wzroście 90 cm), kobietę (o masie 50 kg i wzroście 160 cm) i mężczyznę (o masie 80 kg i wzroście 180 cm). W swojej konstrukcji miały szkielety umożliwiające odwzorowywanie różnych pozycji ciała. Były także wyposażone m.in. w dyktafony, rejestrujące rozmowy ratowników podczas prowadzenia czynności operacyjnych. Urządzenie do symulacji rozgorzenia składało się z drzwi o specjalnej konstrukcji przewodzącej ciepło, emitera promieniowania cieplnego oraz generatora dymu.

Autorzy zaproponowali spójną koncepcję połączenia wszystkich podmodułów, pozwalającą na wykorzystania ich podczas ćwiczeń dla strażaków. Ich liczne doświadczenia praktyczne znalazły swoje odzwierciedlenie w opracowanych podmodułach i ich opisach. Z tego względu artykuł ten powinien zaciekawić zwłaszcza osoby odpowiedzialne za organizację pozoracji i ćwiczeń praktycznych dla strażaków.

st. bryg. w st. sp. dr inż. Waldemar Jaskólski, kpt. dr inż. Paweł Gromek i kpt. dr inż. Szymon Ptak są pracownikami Szkoły Głównej Służby Pożarniczej

maj 2018