Magia pierwszego wrażenia

Zaledwie kilka sekund wystarczy, aby wydać werdykt o osobie, którą właśnie poznaliśmy.

Umiejętność szybkiego wyrabiania opinii pozwoliła naszemu gatunkowi przetrwać, dając mu instynktowną, opartą na kilku skromnych przesłankach informację: walczyć, uciekać czy zaprzyjaźnić się z nieznajomym. Podświadomie podejmowane decyzje tego typu łączą się z emocjami, co sprawia, że są niezwykle trwałe, pozostają na długo w pamięci i bardzo trudno je zatrzeć późniejszym, racjonalnym działaniom.

Komunikujemy się z otoczeniem za pomocą sygnałów niewerbalnych i werbalnych. Wrażenie, jakie wywołujemy na odbiorcy, tylko w 7 proc. uzyskujemy za pomocą słów, reszta zależy od tonu i modulacji głosu oraz postawy ciała. Jeśli posiedliśmy odpowiednie umiejętności w tym zakresie i mamy świadomość własnego wizerunku, możemy kształtować to wrażenie. To zaś pomoże nam reprezentować siebie i instytucję, której jesteśmy przedstawicielami

Jak wykorzystać potęgę pierwszego wrażenia? Oto kilka wskazówek

Witając się z nieznajomym, wymieniamy zazwyczaj uścisk dłoni. Nie powinien on trwać dłużej niż dwie, trzy sekundy. Pamiętajmy, aby go nie przedłużać – staje się wtedy zbyt intymny. Optymalna sytuacja to taka, gdy dłonie spotykają się w płaszczyźnie pionowej, a uścisk nie jest zbyt ani mocny, ani zbyt delikatny. Za silne uchwycenie dłoni świadczyć może o próbie zastraszenia, zbyt słabe zdradza niechęć do pełnego i otwartego kontaktu. Jeśli chcemy wzbudzić czyjąś życzliwość, najlepiej oddać uścisk z podobną siłą, gdyż nic tak nie wzmacnia sympatii, jak poczucie równości i bezpieczeństwa. Nie zapomnijmy o kontakcie wzrokowym. Świadczy ono nie tylko o szacunku, lecz także o pewności siebie. Jeśli nie spojrzymy w oczy osobie witanej, zaprzepaścimy możliwość nawiązania przyjacielskiego kontaktu. Do spojrzenia przywiązujemy bardzo dużą wagę. Jeżeli utrzymujemy kontakt wzrokowy, wiemy, że jesteśmy przedmiotem czyjegoś zainteresowania i czujemy się ważni. Przy powitaniu istotny jest również lekki, przyjazny uśmiech.

Znajomość zasad savoir vivre’u również pomoże nam w osiągnięciu zamierzonego celu. Pamiętajmy, że w sytuacjach prywatnych to kobieta wyciąga pierwsza rękę na powitanie, w sytuacjach służbowych jako pierwsza podaje rękę osoba ważniejsza w hierarchii.

Ważne jest zachowanie odpowiedniej odległości od rozmówcy. Badania wykazały, że pokazuje ona między innymi stosunek emocjonalny oraz stopień zażyłości, w którym pozostajemy. Z nowo poznaną osobą powinniśmy pozostać w tak zwanym dystansie społecznym i zachować odległość nie mniejszą niż 120 cm. Wtargnięcie w cudzą przestrzeń powoduje agresję, wycofanie i niechęć. Jeżeli potrafimy szanować przestrzeń innych osób, jesteśmy odbierani pozytywnie.

Duże znaczenie ma również tembr głosu, sposób i tempo mówienia. Czasem to, jak mówimy, jest ważniejsze od wypowiadanych słów. Zaufanie wzbudza niski i miękki głos, zarówno u kobiet i mężczyzn. Mówmy zdecydowanie, konkretnie, niezbyt szybko, taki sposób wypowiedzi charakteryzuje osoby opanowane i pewne siebie.

Jeśli spotkanie dotyczy konkretnej sprawy, przygotujmy się do niego, miejmy w zanadrzu kilka gotowych opinii lub szczegółowych pytań. W przypadku spotkania towarzyskiego warto obmyślić wcześniej ciekawe tematy rozmów, którymi ożywimy przygasającą konwersację.

Nie zapominajmy o gestach, które powinny być integralną częścią naszej ekspresji. Mają one podkreślać i uzupełniać to, co mówimy, dawać dodatkowe informacje. Aby zwiększały naszą wiarygodność, muszą być spójne z tym, co mówimy i całością naszego wizerunku.

W trakcie spotkania trzeba pozwolić drugiej osobie mówić, poznać ją nie dzięki natarczywym pytaniom, ale dopytywać o szczegóły poruszanych ważnych dla niej tematów. Drobne potakujące ruchy głową podczas słuchania upewniają mówiącego, że aprobujemy to, co mówi i że interesuje nas przekazywana treść. Również zwrócenie się w jego kierunku, lekkie pochylenie w jego stronę, będące oznaką zainteresowania, utwierdzi naszego rozmówcę w przekonaniu, że nie ma nic milszego niż przebywanie w naszym towarzystwie. Przyjemnie mówi się bowiem do kogoś, kto wyraźnie sygnalizuje swoje zaciekawienie naszymi słowami.

Jeśli będziesz się wypowiadał, mów o rzeczach pozytywnych, okazuj sympatię i przekazuj pozytywne emocje.

Postawa ciała – to, jak chodzimy, poruszamy się i siedzimy, przekazuje bardzo wiele informacji. Psychologowie odkryli, że obdarzamy życzliwością ludzi, którzy są do nas podobni. Lubimy tych, którzy mają zainteresowania, poglądy i postawy zbieżne z naszymi,. Jeśli w czasie spotkania przyjmiemy układ ciała podobny do tego, jaki ma nasz rozmówca, będziemy mówili w podobnym tempie i czasem używali podobnych sformułowań, zbudujemy atmosferę zaufania i dobrego kontaktu.

Czasami pragnienie wywarcia dobrego wrażenia jest tak silne, że mija się z autentycznością. Zarządzanie wizerunkiem to ukazywanie siebie w dobrym świetle i eksponowanie swych mocnych stron. Nie polega jednak na udawaniu kogoś, kim nie jesteśmy – fałsz zostanie szybko zauważony.

Znaczenie ubioru i ogólnego wizerunku w kontaktach interpersonalnych jest niezmiernie ważne, dlatego też zajmiemy się nim w kolejnym artykule, poświęconym zasadom firmowego cywilnego dress code’u.

Pierwsze wrażenie, jakie zrobimy na innych, zależy przede wszystkim od nas samych. Możemy je dowolnie kształtować, a stosując proste zasady opisane powyżej, osiągniemy każdy zamierzony cel.

Tatiana Sokołowska jest ekspertem etykiety w biznesie i polityce, autorką wielu programów szkoleniowych w zakresie dress code’u, savoir vivre’u oraz wystąpień publicznych. Doradza w kreowaniu biznesowego wizerunku w TVP i radio